Nieuw Zeeland

En wij dachten dat Australië mooi was.....Nieuw Zeeland is zowaar nog adembenemender met haar fantastische landschap, avontuurlijke activiteiten, en natuurlijke alle Lord of the Rings-achtige bezienswaardigheden. In 4 weken tijd hebben we zo ontzettend veel gezien en gedaan, dat we waarschijnlijk pas later zullen beseffen wat we allemaal hebben meegemaakt. We hadden ons met Nieuw Zeeland geen mooier einde kunnen voorstellen van deze geweldige reis!

Centraal in onze reis door Nieuw Zeeland stond onze 'prachtige 'Wicked' campervan waar we zo'n 5000 kilometer mee hebben gereden en die we gebruikt hebben om te koken en vooral om te slapen. Alleen daarom was onze reis al een feest, maar hier bleef het nog lang niet bij. Nadat we nog een geweldige dag hebben gehad bij Pete en Gwen met alle andere familie in Sydney, zijn we naar Auckland vertrokken om daar onze campervan op te halen en vervolgens noordwaarts te gaan naar de Bay of Islands. Ondertussen genietend van de schitterende natuur en het feit dat alle andere weggebruikers ons via allerlei gebaren complimenteerden met onze bolide, kwamen we aan bij de Bay of Islands. Deze groep eilanden hebben we per cruise bezocht en het bleek een mooie tour te worden mede dankzij het feit dat er lange tijd een dolfijn met ons meezwom en zijn kunstjes voor de boot vertoonde.

De volgende dagen stonden ook in het teken van de meest uiteenlopende tours, waardoor we ook veel kilometers dienden af te leggen richting het zuiden van het Noordereiland (red: Nieuw Zeeland bestaat uit 2 eilanden, het Noordereiland en het Zuidereiland). Heel bijzonder waren de Waitomo caves, een donker grottenstelsel, die we bezocht hebben door van plek A naar B te gaan door op een bandje te drijven en soms zelfs met het bandje te springen in het water. Helaas hebben we hier geen foto's van aangezien het zo donker was (en omdat ze in Nieuw Zeeland nogal veel geld vragen voor foto's). De grotten waren ondertussen ook nog vaak mooi verlicht door de zogenaamde glow in the dark worms - wormen die zich boven in de grotten nestelen waardoor het in het donker heel mooi licht geeft.
Een ander fraai staaltje natuur wat we gezien hebben waren de geisers en modderbaden van Rotorua; de modderbaden waren een soort natuurlijke heetwaterbronnen van modder die door de hitte van boven de 100 graden gaan koken en in combinatie met de uitspattende geisers tot wel 35 meter hoog zorgde dit voor een vreselijke geur maar wel voor een fantastisch aanblik.

Daarna was het tijd voor Frodo en Sam van Lord of the Rings - althans, zo voelden we ons toen we door Hobbiton banjerden; voor de Lord of the Rings en Hobbit-film kenners onder ons, dit is de 'Shire', dus de thuisplek waar de Hobbits leefden en waar vooral een groot deel van de eerste Lord of the Rings en Hobbit film is opgenomen. Het verhaal achter de totstandkoming van de films waarbij ongekende details aan te pas kwamen was al net zo indrukwekkend als de Hobbit houses zelf (ook wel Hobbit holes genoemd). Nog helemaal onder de indruk van de Hobbiton plek, vertrokken we zuidwaarts voor het bezichtigen van wederom een stukje Lord of the Rings wat we al heel lang wilden doen....

Dit was namelijk de beruchte Mount Doom!! - de berg waarin 'de ring' vernietigd dient te worden nadat deze hier ook gesmeed is. Vanwege het jaargetijde en de sneeuw op de bergen was het alleen mogelijk om langs de Mount Doom af te klimmen via de beklimming van een andere berg, de Tongariro. Voordat we aan deze tocht begonnen werden we nog uitgelachen toen we bij de toeristencentra vroegen of het mogelijk was om deze tour zonder begeleiding te doen waarvoor je nog eens 175 dollar per persoons moet aftikken. En het zou al helemaal niet mogelijk zijn met de kleding die wij hadden, zoals slechte schoenen zonder spikes en een simpele spijkerbroek. Eigenwijs als we zijn, zijn we die dag toch vertrokken naar het startpunt en hebben we toch besloten deze tocht zelf te beginnen en maar te kijken hoe ver we zouden komen. Het bleek een waar succes te worden, want door zelfs verschillende toergroepen in te halen die uren eerder vertrokken waren, hebben we onze weg door de sneeuw beklommen en kwamen we uiteindelijk na een ongeveer 4 en een half uur aan op de plaats van bestemming terwijl er normaal gesproken toch zo'n 7 a 8 uur voor deze tour staat. Het nam echter niet weg dat we de dagen hierna spierpijn over heel ons lichaam voelden. De tocht was absoluut prachtig, met naast de imponerende Mount Doom, ook de barre weersomstandigheden waarbij sneeuw en regen ons regelmatig teisterden.

Gelukkig hadden we wat tijd om te herstellen, in de prachtige hoofdstad Wellington, waar het helaas wel heel winderig en regenachtig was. Vooral het uizicht (met Peak tram) over de stad was schitterend en de gezellige barretjes 's avonds waren ook het vermelden waard. Vervolgens was het tijd voor de oversteek per ferry naar het Zuidereiland van Nieuw Zeeland, waarvan we gehoord hadden dat dit nog mooier zou zijn dan het Noordereiland. Alhoewel we ons dit bijna niet konden voorstellen, bleek dit toch te kloppen. Het begon met het Abel Tasman National Park, waarbij we via een relatief makkelijk route van 2 dagen veelal tussen de bossen en langs de oceaan af liepen. Het mooiste vond plaats op dag 2 toen we voor het blok werden gezet door de waterstand. Het werd van vloed namelijk langzamerhand eb, maar ondanks dat was het water nog veel te hoog om de cross te maken naar de andere kant. En liet dat nou net de enige mogelijkheid zijn plus dat aan de andere kant de enige en laatste watertaxi klaar stond om terug te vertrekken. Dus met enige aarzeling zijn we alsnog, en bepakt met onze rugzak en backpack, het ijskoude water in gegaan dat op bepaalde plekken tot ons middel kwam en hebben we in een klein half uurtje de oversteek gemaakt waardoor we uiteindelijk net op tijd waren voor de watertaxi.

Dat zelfs dagen in de auto rijden leuk kan zijn in Nieuw Zeeland, bleek nadat we vanuit Abel Tasman vertrokken om via de fraaie Oostkust omlaag te gaan richting Christchurch. Vooral Kaikoura met haar vele zeeleeuwen en uitzicht over de sneeuwtoppen was erg mooi en ook de tweede stad van Nieuw Zeeland, Christchurch, was erg interessant mede door de droevige gebeurtenis dat er enkele jaren geleden een heleboel mensen zijn komen te overlijden vanwege een krachtige aardbeving. Het was goed te zien dat dit stadje weer helemaal opgebouwd dient te worden in de komende jaren.

Hierna zijn we via enkele prachtige meren nog zuidelijker gegaan en kwamen we aan bij het walhalla van de avontuurlijke sporten, namelijk Queenstown. Dit is ook de plaats waar wij als avonturiers het langst zijn gebleven en ook de plaats die ons het langst is bijgebleven door alle activiteiten die we hier hebben gedaan. Het begon met het spectaculaire Down Hill biken, waarbij je met een speciale mountainbike via een gondel omhoog gaat (waarbij je een schitterend uitzicht hebt over het plaatsje en de meren van Queenstown) om vervolgens met een rotvaart naar beneden te gaan via allerlei zandpaden en heuveltjes. Dat het soms echt gevaarlijk kan zijn, bleek toen Niek na een verkeerd getimede jump een aantal flinke schaafwonden opliep waarmee hij er nog goed van af kwam. Bij het down hill biken hebben we overigens een aantal professionals gezien, die echt wisten wat naar beneden gaan en via sprongen van meters hoog de bizarre zwarte routes namen; deze hebben wij ook nog proberen te doen alleen waren deze zo voor gevorderden dat we toch maar snel weer op een makkelijkere route overschakelden.

En toen was het zover: het was de tijd voor het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt van Nieuw Zeeland!! Jawel, het skydiven....Ongelofelijk, bizar, fantastisch! Superlatieven komen tekort om te beschrijven wat voor uitzicht we hadden en vooral wat voor gevoel er in ons lichaam heerste toen we de sprong van ruim 3,5 kilometer maakte. De vrije val van zo'n 45 secondes en over de 200 kilometer per uur was minder eng dan we dachten en het uizicht over de sneeuwtoppen en het meer rondom Queenstown maakten het plaatje helemaal compleet. Niet normaal, echt geweldig! En deze dag werd nog iets mooier doordat Tim inmiddels in Queenstown was aangekomen om ons voor de laatste 12 dagen van onze reis te vergezellen.

De volgende dag was het al gelijk een feest met het jetboaten op het programma. Voordat je bij de boot aankomt, ga je per busje al langs een schitterende route waarbij je vlak langs de ravijnen van de bergen af rijdt. Maar het meest geweldige is de vliegensvlugge boot en de bestuurder die zorgt dat je in het ondiepe water met 80 kilometer per uur vlak langs de rotsen afscheurt en via allerlei trucjes zorgt dat het een heel spannende ervaring wordt. De laatste dag Queenstown stond in het teken van de schitterende skipistes in het nabijgelegen Cordrona waar Tom en Tim zijn gaan snowboarden en Niek is gaan skiën. Fantastische skipistes en geweldig weer zorgden wederom voor een zeer bijzondere dag. Met de pub quiz die 's avonds plaats vond, dachten we de allerlaatste puntjes op de i te zetten en onze fantastische tijd in Queenstown af te sluiten, maar helaas eindigde dit als een kleine domper met wederom een (onverdiende) laatste plaats. Toch kijken we terug op een geweldige tijd in Queenstown met al het moois wat we hier hebben meegemaakt!

De Milford Sound cruise waarbij je tussen een aantal mooie gebergtes vaart was fraai, maar viel door het slechte weer toch enigzins tegen. Dat het weer een grote rol speelt in Nieuw Zeeland hebben we al eerder gemerkt en de locals noemen het weertype van het land ook niet voor niets 'Four Seasons in One Day' waarbij wij ook ervaren hebben dat het van zon tot regen tot sneeuw kan gaan in een aantal uurtjes tijd. Vanuit Milford Sound zijn we onder meer via het prachtige Lake Wanaka terug omhoog vertrokken via de Westkust van Nieuw Zeeland met de Franz Josef glacier als de allerlaatste tour van deze reis. Dit zijn geweldige gletsjers die al meer dan tienduizenden jaren bestaan maar door de global warming over een jaar of 50 helemaal gesmolten zullen zijn waarna er alleen nog maar rotsen over zullen zijn. De schoonheid van de gletsjers waar we zo'n 3 uur met onze spikes over zijn gelopen zullen ons bijblijven, en dat geldt zeker ook voor de helicoptervlucht naar deze adembenemende plek toe. We mochten onszelf gelukkig prijzen dat we deze tocht überhaupt al mochten maken, want de dagen voor en nadat we hier waren zijn alle tochten geannuleerd omdat er vanwege het slechte weer geen helicopters vlogen.

En nu is het zover om na een dag of drie gereden te hebben richting Auckland afscheid te nemen van Tim en Nieuw Zeeland, wat in alle opzichten fantastisch is gebleken (behalve de uitgaven wellicht). Een land wat hoog op onze lijst staat van de meest bijzondere landen waar we zijn geweest en een echte aanrader voor een ieder die hier nog niet is geweest. En Timmie, opnieuw was het één groot feest met je en wij wensen jou het allerbeste de komende tijd in Australië maar zijn blij als we je weer in Nederland gaan zien.

En dan is het natuurlijk ook tijd om afscheid te nemen van onze reis..ongelofelijk dat hier een einde gaat aan komen maar zoals we de laatste tijd wel vaker tegen elkaar gezegd hebben: 'wij sparen geen geld, wij sparen herinneringen', dus naast onze backpack nemen we nog een grote tas vol herinneringen mee terug naar Nederland die we voor altijd zullen koesteren. De 13 maanden zijn omgevlogen en al bestaat de kans dat we het reizen toch snel weer zullen missen, is het ook wel heel fijn om terug te gaan naar de vertrouwde wereld met onze familie en vrienden.

Deze onvergetelijke reis was ook door jullie als blog lezers en alle geweldige reacties een succes; het was super te horen en lezen hoe positief iedereen reageerde op de verhalen die wij meemaakten. Langs deze weg willen we jullie hier alvast voor bedanken want we vonden dit echt mooi om te lezen en keken altijd blij op als een nieuwe reactie op ons blog was geplaatst.

Maar het meest bedanken, hoe kan het ook anders, moet ik mijn maatje Tom die op dit moment zijn laatste kilometers in onze prachtige campervan maakt. Bedanken voor de ongelofelijke tijd waarin we zoveel hebben meegemaakt. We kunnen wel zeggen dat we lief en leed met elkaar hebben gedeeld maar vooral dat we tussen en tijdens al het moois wat we gezien hebben gigantisch veel hebben afgelachen. Je zou zeggen dat je na ruim een jaar iedere dag op elkaars lip ook een keer uitgeouwehoerd zou moeten zijn, maar dat gold niet voor ons. De manier waarop wij ruim een jaar door de wereld zijn getrokken had eigenlijk niet mooier kunnen zijn en dat maakt deze reis nog specialer dan dat ie al was. Bedankt!!!

Tot snel in Nederland!!!! :D