Australië Deel 2
Blijf op de hoogte en volg Niek
09 September 2014 | Australië, Sydney
Ja ja daar zijn we weer! En alweer bijna voor de laatste keer. Het is inmiddels weer een tijdje geleden, maar er is zoals gewoonlijk weer een heleboel te beleven geweest op de plaatsen die wij hebben aangedaan. Net als hier is er in Nederland natuurlijk ook het een en ander gebeurd. Op het moment van schrijven zitten we namelijk midden in de outback, staat PSV bovenaan in de Nederlandse competitie en hebben wij de Australische oostkust tot aan Cairns bezocht.
Op het moment van onze laatste blog was Nederland nog kanshebber voor de wereldtitel en dat was één van de redenen voor ons om terug naar Sydney te gaan, aangezien het WK daar veel meer leefde dan elders in het land. Maar de andere redenen waren zeker niet minder belangrijk, want ook stond er een bruiloft op het programma van Nieks nichtje Monica, we wilden (normaal) werk voor een maandje om wat bij te verdienen, we wilden de familie weer zien en ook zou onze vriend Tim in Sydney zijn en met ons gaan rondreizen langs de oostkust. In ruim anderhalve maand Sydney zijn we de eerste weken voornamelijk bij onze Australische familie Pete, Gwen en Chris gebleven waar we wederom mochten genieten van de warmte en de familiesfeer. We konden alweer proeven aan hoe het gaat zijn als we weer in Nederland zijn! Omdat het zo fijn voelde, hebben we het allemaal wat rustiger aan gedaan met het zoeken naar werk. Tussendoor genoten we van de prestaties van het Nederlands elftal (we zijn zelfs op de nationale televisie uitgezonden nadat we met andere Nederlanders in een café aan het vieren waren dat Nederland de halve finale had bereikt), de kookkunsten van Gwen, de vuur(maak)kunsten van Pete en natuurlijk onze tafelgesprekken met hen.
Het hoogtepunt in Sydney was de bruiloft van Monica en Cameron. Het is mede dankzij alle aanwezige familie een geweldig feest geworden en het was heel speciaal om zo'n verre bruiloft van een familielid mee te maken. Bedankt voor de onvergetelijke dag Monica en Cameron, Katie, Dennis en Carla! Overigens hebben we onze reputatie weer waargemaakt als dansers want wij behoorden tot degenen die aan het eind van het feest nog steeds nieuwe danspasjes aan het oefenen waren.
De laatste maand in Sydney verbleven we samen met Tim in een heel gezellig appartement in Kings Cross en voelden we ons echte locals in een wereldstad als Sydney. Inmiddels hadden we na een 'grondige' zoektocht werk gevonden en dat is helaas niet de beste ervaring geworden in ons leven. Het was namelijk op commissie gebaseerd werk waarbij we van deur tot deur moesten gaan om online opleidingen te verkopen die door de overheid gefinancierd werden als men onder een bepaalde inkomensgrens verdient. Dus elke persoon die we inschreven voor een opleiding zou ons geld opleveren, mits deze zich niet zou uitschrijven in een vierweekse proefperiode. Je raadt het al: van de mensen die we ingeschreven hebben, is het merendeel afgevallen dus weinig geld voor Tom en Niek. Maar wel een ervaring (en les) rijker. Want zo zijn we in buurten geweest waar je anders nooit zou (willen) komen, hebben we vele deuren in ons gezicht gekregen, weten we dat we nooit meer commissie werk zullen gaan doen en hebben we bovenal veel gelachen om hoe de ander tot frustratie aan toe werd afgewezen door de mensen.
Natuurlijk was er tussen de 6 dagen per week dat we werkten ook nog tijd voor enig vertier, want zo hebben we tijd gevonden op stap te gaan in Kings Cross en hebben we een aantal sportwedstrijden bezocht in Sydney. Zo hebben we een ijshockeywedstrijd tussen Canada en Amerika gezien, hebben we de finale van de rugby union in de laatste minuut gewonnen zien worden door een team uit Australië van een team uit Nieuw Zeeland en hebben we ons favoriete rugby league team de Dragons een geweldige wedstrijd zien spelen tegen hun rivaal. Ook de laatste dagen in Sydney waren speciaal: samen met onze vrienden en collega's uit Sydney zijn we nog één keer wat gezellig gaan drinken (en stappen) en de laatste avond hebben we natuurlijk afgesloten bij Pete en Gwen (en Geoff en Mary-Lou) met een traditionele barbecue.
Nadat we helemaal klaar waren met het werk, zijn we met zijn drieën vertrokken voor onze reis langs de oostkust die ons vele hoogtepunten heeft opgeleverd. Het begon al in de auto toen Tim ons een nummertje liet horen wat praktisch het enige nummer is geweest dat we heel de reis hebben geluisterd (voor de liefhebbers: Laidback - Baker Man - 9 minuten versie). Maar daar bleef het niet bij, want nadat we een paar mooie avonden hadden gehad in het welbekende Byron Bay zijn we naar Surfers Paradise aan de Gold Coast gegaan om daar te genieten van het mooie strand en de relaxte sfeer op deze plaats (en ook een paar kleine biertjes om eerlijk te zijn).
Na een dag of 3 in Surfers Paradise te zijn verbleven, werd de oostkust pas echt super in de naam van Fraser Island. Hier hebben we een driedaagse 4wd (jeep) toer gedaan en zijn we alle mooie plekken van het Fraser Island afgegaan met een groep van 20 mensen. De dagen zijn vooral gevuld door in de jeep (iedere jeep heeft zo'n 7 mensen) van plek A naar B te rijden en dit is al een hele klus door de zanderige ondergrond en het (helaas) regenachtige weer dat we hadden. Maar hoe moeilijker, hoe meer uitdaging en dus hoe leuker wij het vonden. De plekken waar we langsgingen waren ook schitterend met de zandduinen, de Hangover creeks (het koude water zorgde ervoor dat de kater van de vorige avond zo weg was) en de Champagne pool (doordat het water uit de zee over de rotsen ging, ontstond er een bruisende, soort champagnelaag). Het speciale tintje aan Fraser Island zijn de dingo's; tijdens de briefing werd ons nog even fijn verteld dat deze lief uitziende wilde honden niet bepaald vriendelijk zijn en dat deze een dag geleden nog een backpacker hadden aangevallen en bijna dood hadden gebeten. Vandaar dat als je 's avonds je behoefte moest doen op het strand, je nooit alleen mocht lopen en in de tenten geen eten mocht laten liggen. Gelukkig zijn we er ongedeerd vanaf gekomen en viel het uiteindelijk allemaal wel mee. Het meest bijgebleven is de groep die we hadden tijdens onze Fraser Island toer, want alle Duitsers, Ieren, Engelsen, Fransen, Italianen, Nederlanders. etc. konden het super met elkaar vinden en velen van deze mensen hebben we nog gezien gedurende onze trip richting het Noorden. Dat het zo gezellig was bleek overigens ook uit het legendarische afscheidsfeest met de gehele groep in Hervey Bay waar nog regelmatig over is gesproken.
Vanuit Hervey Bay hebben we een dagstop gehad aan Agnes Waters waar we voor de laatste keer onze surfkunsten hebben vertoond - mede dankzij deze laatste, goede beurt mogen we ons officieel tot de professionals van Australië rekenen. Vervolgens stond achteraf gezien wellicht de meest indrukwekkende toer van Australië op het programma met de Whitsunday Islands. Deze 2 dagen en 2 nachten (inclusief slapen op de boot) durende toer was niet alleen door de dolfijnen, walvissen en het snorkelen met schildpadden een fantastische belevenis, maar ook doordat we één van de mooiste stranden ter wereld hebben bezocht - Whiteheaven Beach. Hier hebben we net als op Fraser Island nog een interland tegen Italië gevoetbald en natuurlijk eenvoudig winnend afgesloten. Tijdens deze trip hebben we ook weer bewezen van alle markten thuis te zijn door aan het roer van het schip te staan en te helpen met het heisen van de masten. Ook deze groep was geweldig en op Airlie Beach, waar het afscheidsfeest plaatsvond, was het wederom genieten van een fraaie afsluiting met alle mensen die op de boot waren.
Met een zak vol nieuwe, prachtige herinneringen zijn we op pad gegaan naar Townsville wat op een paar honderd kilometer rijden van Cairns ligt. Het stadje Townsville is niet bijzonder maar is wel het uitstapje geweest naar Magnetic Island waar we samen met onze Italiaanse en Franse vrienden een hele vette dag hebben beleefd door de mooie wandelroutes en uitzichten, en de wilde koala's en kangoeroes. De andere dag in Townsville stond in het teken van schamen: want vol goede moed dachten we 18 holes te gaan golfen, maar bij 9 holes zijn we met het schaamrood op de kaken vertrokken. Het enige grappige was dat de een nog slechter dan de ander was, waarbij we hier maar geen namen zullen noemen voor wie de loserprijs krijgt (Tim).
De autoreis Townsville - Cairns ging langs twee hele mooie plekken, namelijk de verborgen Devils Creek waar we tienmeter sprongen in het water hebben genomen - Tim zelfs met achteruitsalto's - en de hoogste waterval van Australië. Vervolgens was de autoreis nog mooier want Cairns hebben we in eerste instantie overgeslagen om naar Port Douglas te gaan (deze bochtige route langs de oceaan is te vergelijken met de Great Ocean Road). Port Douglas is een kleiner, rustiger, maar minstens zo gezellig stadje dan Cairns wat heel relaxt is en wat ons dus goed uitkwam om een beetje bij te komen. Dit deden we vooral met een pub quiz waar we gemakkelijk de eerste prijs dachten binnen te kunnen slepen. Helaas bleek dit moeilijker dan gedacht, want aan het einde stonden we met een zak koffiebonen als prijs op de 7e plaats van 8 deelnemers (de 8e deelnemer was al voor het einde van de quiz vertrokken). De dag erna zijn we per auto door het Daintree Forrest gereden, maar dit immens grote en oude oerwoud bleek iets minder indrukwekkend dan vooraf gedacht.
Dat bleek niet voor de laatste dagen met Tim in Cairns. Samen met een aanzienlijk deel van de Fraser Island groep zijn we hier nog 2 dagen volle bak wezen stappen en hebben we weer schitterende avonturen beleefd. Met pijn in ons hart hebben we (voorlopig) afscheid genomen van alle toffe vrienden die we hadden ontmoet en natuurlijk nog het meest van onze prettig gestoorde geniale gek Tim. Er zijn maar weinig mensen die ons zoveel doen lachen als jij en hopelijk zien we je nog in Nieuw Zeeland.
Zoals gezegd, op het moment van de schrijven rijden we dwars door de Australische Outback en met nog ongeveer 3 dagen te gaan is dit nu al één van de meest spectaculaire ervaringen uit onze reis geweest. We hebben op dit moment al zo'n 3500 kilometer gereden en nog zo'n 2500 kilometer te gaan. Met de Outback ging er een langgekoesterde wens in vervulling want dit was iets wat we allebei graag wilden doen. Het begon eigenlijk al in Cairns toen we ons gingen voorbereiden en veels te veel eten hebben ingeslagen voor de ongeveer 10 daagse tocht, maar ja beter te veel dan te weinig zeggen we dan. De dagen bestaan voornamelijk uit het vreten van kilometers in de woestijn, de avonden uit het koken van eten (pasta, rijst) op ons ene pitje en dan is het alweer tijd om vroeg naar 'bed' te gaan door in de passagiers- en bestuurdersstoel van de auto te slapen.
Een aantal mooie en opvallende ervaringen uit onze reis zijn er ook...zo hadden we de eerste dag na een tocht van 1000 kilometer zelfs Wifi tot onze beschikking op de camping waar we aankwamen. Vanuit Cairns zijn we toen landinwaarts getrokken en hebben we ontzettend veel dode kangoeroes langs de weg zien liggen. Dit viel daarna wel mee, al zijn er wel enkele gigantisch dode koeien die soms langs de weg liggen. Ook de vrachtwagens die soms wel 50 meter lang zijn, komen regelmatig voorbij. Vrij vaak hebben we ook een lekkere, warme douche op de campground wat we ook niet verwacht hadden midden in de woestijn. Om de ongeveer 100 a 200 kilometer rijden we door een plaatsje waar we kunnen tanken en verder is er in principe helemaal niets, behalve een weg die door de woestijn loopt en hier en daar een andere reiziger.
In de eerste 3 dagen zijn we naar Alice Springs gereden wat centraal in Australië ligt. De dag hierna gebeurde iets wat ons toch even deed schrikken als absoluut A-technische mensen. Al ongeveer honderded kilometer op weg van Alice Springs naar Kings Canyon hadden we namelijk te maken met een lekke band. Na een seconde of 2 paniek, zijn we er vervolgens toch vrij gemakkelijk uitgekomen en wisten we binnen een klein uurtje de band te vervangen. Een ervaring rijker maar een band armer. Daardoor moesten we helaas terug naar Alice Springs om een nieuwe reserveband te halen en dus zijn we de volgende dag alsnog de fraaie Kings Canyon gaan bezoeken. Hier hebben we een stevige klimtocht van een uurtje of 3 gedaan over het enorme stenen gestalte waarbij je over de randen van de klif kan kijken. Vervolgens zijn we voor de zonsondergang al richting Uluru/ Ayers Rock en de Kuta Tjuta (de Olgas) vertrokken en zijn we volgende dag van een vroege en koude kermis thuisgekomen toen we de zonsopgang van deze bergen wilden zien; dit was namelijk de enige dag met bewolking maar het maakte de beide bergen niet minder speciaal. Uluru is namelijk een voor de Aboriginals heilige rock die helemaal op zich zelf staat; hier hebben we helemaal omheen gelopen. De Kuta Tjuta is een vreemd uitziend gebergte met een aantal stenen rotsen die aan elkaar liggen en ook hierdoor en tussen hebben we een indrukwekkende wandeltoer gedaan.
Daarmee zijn we al weer op de terugweg naar Sydney waar we nog een aantal dagen verblijven voor we op de 12e september naar Nieuw Zeeland vertrekken. Deze dagen zullen we, hoe kan het ook anders, bij Pete, Gwen en Chris blijven en voorlopig nog eenmaal genieten van de ongetwijfeld fijne tijd met de Australische familie. En dan is het dus tijd voor een maandje Nieuw Zeeland, want.........
De terugticket is geboekt!! Op 10 oktober om 14.40 zullen we op Schiphol arriveren en dus na 13 maanden weer terugkomen in Nederland. Het is een terugticket met gemengde gevoelens, want aan de ene kant gaat er een einde aan deze onvergetelijke reis komen. Maar aan de andere kant en bovenal, zullen we na een lange tijd eindelijk weer onze familie en vrienden gaan zien. En dat is en blijft toch het mooiste wat er is. Maar eerst nog een maandje genieten van de laatste dagen Sydney en het mooie Nieuw Zeeland, waar we veel mooie verhalen over hebben gehoord en dus erg benieuwd naar zijn.
Op het moment van onze laatste blog was Nederland nog kanshebber voor de wereldtitel en dat was één van de redenen voor ons om terug naar Sydney te gaan, aangezien het WK daar veel meer leefde dan elders in het land. Maar de andere redenen waren zeker niet minder belangrijk, want ook stond er een bruiloft op het programma van Nieks nichtje Monica, we wilden (normaal) werk voor een maandje om wat bij te verdienen, we wilden de familie weer zien en ook zou onze vriend Tim in Sydney zijn en met ons gaan rondreizen langs de oostkust. In ruim anderhalve maand Sydney zijn we de eerste weken voornamelijk bij onze Australische familie Pete, Gwen en Chris gebleven waar we wederom mochten genieten van de warmte en de familiesfeer. We konden alweer proeven aan hoe het gaat zijn als we weer in Nederland zijn! Omdat het zo fijn voelde, hebben we het allemaal wat rustiger aan gedaan met het zoeken naar werk. Tussendoor genoten we van de prestaties van het Nederlands elftal (we zijn zelfs op de nationale televisie uitgezonden nadat we met andere Nederlanders in een café aan het vieren waren dat Nederland de halve finale had bereikt), de kookkunsten van Gwen, de vuur(maak)kunsten van Pete en natuurlijk onze tafelgesprekken met hen.
Het hoogtepunt in Sydney was de bruiloft van Monica en Cameron. Het is mede dankzij alle aanwezige familie een geweldig feest geworden en het was heel speciaal om zo'n verre bruiloft van een familielid mee te maken. Bedankt voor de onvergetelijke dag Monica en Cameron, Katie, Dennis en Carla! Overigens hebben we onze reputatie weer waargemaakt als dansers want wij behoorden tot degenen die aan het eind van het feest nog steeds nieuwe danspasjes aan het oefenen waren.
De laatste maand in Sydney verbleven we samen met Tim in een heel gezellig appartement in Kings Cross en voelden we ons echte locals in een wereldstad als Sydney. Inmiddels hadden we na een 'grondige' zoektocht werk gevonden en dat is helaas niet de beste ervaring geworden in ons leven. Het was namelijk op commissie gebaseerd werk waarbij we van deur tot deur moesten gaan om online opleidingen te verkopen die door de overheid gefinancierd werden als men onder een bepaalde inkomensgrens verdient. Dus elke persoon die we inschreven voor een opleiding zou ons geld opleveren, mits deze zich niet zou uitschrijven in een vierweekse proefperiode. Je raadt het al: van de mensen die we ingeschreven hebben, is het merendeel afgevallen dus weinig geld voor Tom en Niek. Maar wel een ervaring (en les) rijker. Want zo zijn we in buurten geweest waar je anders nooit zou (willen) komen, hebben we vele deuren in ons gezicht gekregen, weten we dat we nooit meer commissie werk zullen gaan doen en hebben we bovenal veel gelachen om hoe de ander tot frustratie aan toe werd afgewezen door de mensen.
Natuurlijk was er tussen de 6 dagen per week dat we werkten ook nog tijd voor enig vertier, want zo hebben we tijd gevonden op stap te gaan in Kings Cross en hebben we een aantal sportwedstrijden bezocht in Sydney. Zo hebben we een ijshockeywedstrijd tussen Canada en Amerika gezien, hebben we de finale van de rugby union in de laatste minuut gewonnen zien worden door een team uit Australië van een team uit Nieuw Zeeland en hebben we ons favoriete rugby league team de Dragons een geweldige wedstrijd zien spelen tegen hun rivaal. Ook de laatste dagen in Sydney waren speciaal: samen met onze vrienden en collega's uit Sydney zijn we nog één keer wat gezellig gaan drinken (en stappen) en de laatste avond hebben we natuurlijk afgesloten bij Pete en Gwen (en Geoff en Mary-Lou) met een traditionele barbecue.
Nadat we helemaal klaar waren met het werk, zijn we met zijn drieën vertrokken voor onze reis langs de oostkust die ons vele hoogtepunten heeft opgeleverd. Het begon al in de auto toen Tim ons een nummertje liet horen wat praktisch het enige nummer is geweest dat we heel de reis hebben geluisterd (voor de liefhebbers: Laidback - Baker Man - 9 minuten versie). Maar daar bleef het niet bij, want nadat we een paar mooie avonden hadden gehad in het welbekende Byron Bay zijn we naar Surfers Paradise aan de Gold Coast gegaan om daar te genieten van het mooie strand en de relaxte sfeer op deze plaats (en ook een paar kleine biertjes om eerlijk te zijn).
Na een dag of 3 in Surfers Paradise te zijn verbleven, werd de oostkust pas echt super in de naam van Fraser Island. Hier hebben we een driedaagse 4wd (jeep) toer gedaan en zijn we alle mooie plekken van het Fraser Island afgegaan met een groep van 20 mensen. De dagen zijn vooral gevuld door in de jeep (iedere jeep heeft zo'n 7 mensen) van plek A naar B te rijden en dit is al een hele klus door de zanderige ondergrond en het (helaas) regenachtige weer dat we hadden. Maar hoe moeilijker, hoe meer uitdaging en dus hoe leuker wij het vonden. De plekken waar we langsgingen waren ook schitterend met de zandduinen, de Hangover creeks (het koude water zorgde ervoor dat de kater van de vorige avond zo weg was) en de Champagne pool (doordat het water uit de zee over de rotsen ging, ontstond er een bruisende, soort champagnelaag). Het speciale tintje aan Fraser Island zijn de dingo's; tijdens de briefing werd ons nog even fijn verteld dat deze lief uitziende wilde honden niet bepaald vriendelijk zijn en dat deze een dag geleden nog een backpacker hadden aangevallen en bijna dood hadden gebeten. Vandaar dat als je 's avonds je behoefte moest doen op het strand, je nooit alleen mocht lopen en in de tenten geen eten mocht laten liggen. Gelukkig zijn we er ongedeerd vanaf gekomen en viel het uiteindelijk allemaal wel mee. Het meest bijgebleven is de groep die we hadden tijdens onze Fraser Island toer, want alle Duitsers, Ieren, Engelsen, Fransen, Italianen, Nederlanders. etc. konden het super met elkaar vinden en velen van deze mensen hebben we nog gezien gedurende onze trip richting het Noorden. Dat het zo gezellig was bleek overigens ook uit het legendarische afscheidsfeest met de gehele groep in Hervey Bay waar nog regelmatig over is gesproken.
Vanuit Hervey Bay hebben we een dagstop gehad aan Agnes Waters waar we voor de laatste keer onze surfkunsten hebben vertoond - mede dankzij deze laatste, goede beurt mogen we ons officieel tot de professionals van Australië rekenen. Vervolgens stond achteraf gezien wellicht de meest indrukwekkende toer van Australië op het programma met de Whitsunday Islands. Deze 2 dagen en 2 nachten (inclusief slapen op de boot) durende toer was niet alleen door de dolfijnen, walvissen en het snorkelen met schildpadden een fantastische belevenis, maar ook doordat we één van de mooiste stranden ter wereld hebben bezocht - Whiteheaven Beach. Hier hebben we net als op Fraser Island nog een interland tegen Italië gevoetbald en natuurlijk eenvoudig winnend afgesloten. Tijdens deze trip hebben we ook weer bewezen van alle markten thuis te zijn door aan het roer van het schip te staan en te helpen met het heisen van de masten. Ook deze groep was geweldig en op Airlie Beach, waar het afscheidsfeest plaatsvond, was het wederom genieten van een fraaie afsluiting met alle mensen die op de boot waren.
Met een zak vol nieuwe, prachtige herinneringen zijn we op pad gegaan naar Townsville wat op een paar honderd kilometer rijden van Cairns ligt. Het stadje Townsville is niet bijzonder maar is wel het uitstapje geweest naar Magnetic Island waar we samen met onze Italiaanse en Franse vrienden een hele vette dag hebben beleefd door de mooie wandelroutes en uitzichten, en de wilde koala's en kangoeroes. De andere dag in Townsville stond in het teken van schamen: want vol goede moed dachten we 18 holes te gaan golfen, maar bij 9 holes zijn we met het schaamrood op de kaken vertrokken. Het enige grappige was dat de een nog slechter dan de ander was, waarbij we hier maar geen namen zullen noemen voor wie de loserprijs krijgt (Tim).
De autoreis Townsville - Cairns ging langs twee hele mooie plekken, namelijk de verborgen Devils Creek waar we tienmeter sprongen in het water hebben genomen - Tim zelfs met achteruitsalto's - en de hoogste waterval van Australië. Vervolgens was de autoreis nog mooier want Cairns hebben we in eerste instantie overgeslagen om naar Port Douglas te gaan (deze bochtige route langs de oceaan is te vergelijken met de Great Ocean Road). Port Douglas is een kleiner, rustiger, maar minstens zo gezellig stadje dan Cairns wat heel relaxt is en wat ons dus goed uitkwam om een beetje bij te komen. Dit deden we vooral met een pub quiz waar we gemakkelijk de eerste prijs dachten binnen te kunnen slepen. Helaas bleek dit moeilijker dan gedacht, want aan het einde stonden we met een zak koffiebonen als prijs op de 7e plaats van 8 deelnemers (de 8e deelnemer was al voor het einde van de quiz vertrokken). De dag erna zijn we per auto door het Daintree Forrest gereden, maar dit immens grote en oude oerwoud bleek iets minder indrukwekkend dan vooraf gedacht.
Dat bleek niet voor de laatste dagen met Tim in Cairns. Samen met een aanzienlijk deel van de Fraser Island groep zijn we hier nog 2 dagen volle bak wezen stappen en hebben we weer schitterende avonturen beleefd. Met pijn in ons hart hebben we (voorlopig) afscheid genomen van alle toffe vrienden die we hadden ontmoet en natuurlijk nog het meest van onze prettig gestoorde geniale gek Tim. Er zijn maar weinig mensen die ons zoveel doen lachen als jij en hopelijk zien we je nog in Nieuw Zeeland.
Zoals gezegd, op het moment van de schrijven rijden we dwars door de Australische Outback en met nog ongeveer 3 dagen te gaan is dit nu al één van de meest spectaculaire ervaringen uit onze reis geweest. We hebben op dit moment al zo'n 3500 kilometer gereden en nog zo'n 2500 kilometer te gaan. Met de Outback ging er een langgekoesterde wens in vervulling want dit was iets wat we allebei graag wilden doen. Het begon eigenlijk al in Cairns toen we ons gingen voorbereiden en veels te veel eten hebben ingeslagen voor de ongeveer 10 daagse tocht, maar ja beter te veel dan te weinig zeggen we dan. De dagen bestaan voornamelijk uit het vreten van kilometers in de woestijn, de avonden uit het koken van eten (pasta, rijst) op ons ene pitje en dan is het alweer tijd om vroeg naar 'bed' te gaan door in de passagiers- en bestuurdersstoel van de auto te slapen.
Een aantal mooie en opvallende ervaringen uit onze reis zijn er ook...zo hadden we de eerste dag na een tocht van 1000 kilometer zelfs Wifi tot onze beschikking op de camping waar we aankwamen. Vanuit Cairns zijn we toen landinwaarts getrokken en hebben we ontzettend veel dode kangoeroes langs de weg zien liggen. Dit viel daarna wel mee, al zijn er wel enkele gigantisch dode koeien die soms langs de weg liggen. Ook de vrachtwagens die soms wel 50 meter lang zijn, komen regelmatig voorbij. Vrij vaak hebben we ook een lekkere, warme douche op de campground wat we ook niet verwacht hadden midden in de woestijn. Om de ongeveer 100 a 200 kilometer rijden we door een plaatsje waar we kunnen tanken en verder is er in principe helemaal niets, behalve een weg die door de woestijn loopt en hier en daar een andere reiziger.
In de eerste 3 dagen zijn we naar Alice Springs gereden wat centraal in Australië ligt. De dag hierna gebeurde iets wat ons toch even deed schrikken als absoluut A-technische mensen. Al ongeveer honderded kilometer op weg van Alice Springs naar Kings Canyon hadden we namelijk te maken met een lekke band. Na een seconde of 2 paniek, zijn we er vervolgens toch vrij gemakkelijk uitgekomen en wisten we binnen een klein uurtje de band te vervangen. Een ervaring rijker maar een band armer. Daardoor moesten we helaas terug naar Alice Springs om een nieuwe reserveband te halen en dus zijn we de volgende dag alsnog de fraaie Kings Canyon gaan bezoeken. Hier hebben we een stevige klimtocht van een uurtje of 3 gedaan over het enorme stenen gestalte waarbij je over de randen van de klif kan kijken. Vervolgens zijn we voor de zonsondergang al richting Uluru/ Ayers Rock en de Kuta Tjuta (de Olgas) vertrokken en zijn we volgende dag van een vroege en koude kermis thuisgekomen toen we de zonsopgang van deze bergen wilden zien; dit was namelijk de enige dag met bewolking maar het maakte de beide bergen niet minder speciaal. Uluru is namelijk een voor de Aboriginals heilige rock die helemaal op zich zelf staat; hier hebben we helemaal omheen gelopen. De Kuta Tjuta is een vreemd uitziend gebergte met een aantal stenen rotsen die aan elkaar liggen en ook hierdoor en tussen hebben we een indrukwekkende wandeltoer gedaan.
Daarmee zijn we al weer op de terugweg naar Sydney waar we nog een aantal dagen verblijven voor we op de 12e september naar Nieuw Zeeland vertrekken. Deze dagen zullen we, hoe kan het ook anders, bij Pete, Gwen en Chris blijven en voorlopig nog eenmaal genieten van de ongetwijfeld fijne tijd met de Australische familie. En dan is het dus tijd voor een maandje Nieuw Zeeland, want.........
De terugticket is geboekt!! Op 10 oktober om 14.40 zullen we op Schiphol arriveren en dus na 13 maanden weer terugkomen in Nederland. Het is een terugticket met gemengde gevoelens, want aan de ene kant gaat er een einde aan deze onvergetelijke reis komen. Maar aan de andere kant en bovenal, zullen we na een lange tijd eindelijk weer onze familie en vrienden gaan zien. En dat is en blijft toch het mooiste wat er is. Maar eerst nog een maandje genieten van de laatste dagen Sydney en het mooie Nieuw Zeeland, waar we veel mooie verhalen over hebben gehoord en dus erg benieuwd naar zijn.
-
09 September 2014 - 12:22
Gwenny Wijenberg:
Hallo Niek en Tom, great to read of your time here in Sydney. We do live in the best city in the world with the sunshine and the lovely beaches and coastline. I am biased of course.
You have seen so much more of the Northern Territory (aka Uluru and the KataTjuta). One day I hope to visit there too. Thanks for all your news and one day we will be back in Holland to see you again.
Liefs Gwenny, Pete, Chris and from our angel, Nicola xxxx
-
09 September 2014 - 12:39
Johan:
Mannen wat een super verhaal uit een heel bijzondere serie. Het is dik genieten om de reis weer een beetje mee te beleven en de bijpassende foto's maken het beeld compleet. Ik zie uit naar de andere foto's en verhalen en blij dat er nu een terugdatum is en dat nog wel op Niek's verjaardag dus mooie planning en geweldig cadeau voor ons.
Het geluk lacht jullie ook toe omdat bijna alles gesmeerd gaat en er naast een sneetje en blauw plekje weinig is verkeerd gegaan. Dat besef je nog meer als je vandaag leest dat er vandaag iemand in Byron Bay door een haai is gebeten en het niet overleefde!
Gelukkig weer in Sydney en effe uitrusten voor de laatste etappe naar Nieuw Zeeland. Wordt ook top en wederom lachen met Tim. Bedankt voor het mooie en boeiende verslag.
10 Oktober ......... Yes. Johan -
09 September 2014 - 20:20
Oma Van Den Eijnden:
Mooi zijn jullie verhalen en foto's, maar ik zal blij zijn om je weer te zien. Groet Oma -
09 September 2014 - 22:46
Hetty En Loes:
Hallo jongens,
Bedankt voor jullie leuke verslag en een hele leuke periode in Nieuw Zeeland.
Het zal niet meevallen om na al die avonturen weer terug te keren naar het kleine kikkerlandje hier.
Net heeft Nederland verloren van Tjechie op een stomme manier. Staan nu weer met de pootjes op de vloer.
Wij zijn gisteren teruggekomen uit Curacao. Heerlijk twee weken lang buiten leven.
Tot ziens op jullie feestje in Nuenen. Ook hier kunnen jullie vast wel gebruik maken van jullie werkervaring want de bodem van de beurs zal vast in zicht zijn.
Loes en Hetty -
09 September 2014 - 23:55
Thomas:
Dit verhaal was het lange wachten wel waard, ik zag het een en ander al op facebook voorbij komen, wat dit verhaal extra leuk maakt. Het jaar is alweer bijna om, wat mij ook even doet stilstaan bij het feit dat we alweer een jaar verder zijn. Koester al je herinneringen, geniet van new zeeland, sluit deze reis memorabel af en kom dan op je gemakje terug en vertel alle verhalen nog maar een keer + details die niet bedoeld zijn voor het grote publiek. Niek en Tom jullie reis is inspirerend en jullie laten zien wat leven is! Bedankt en tot snel!
X -
10 September 2014 - 08:54
Els:
Wat een mooi verslag weer van jullie reis.
En wat leuk dat er dan ineens op foto's een bekende van de honkbalclub voorbij komt!
Veel dingen brengen weer mooie herinneringen terug van onze reis door Australië .
Geniet nog even van Sydney en dan weer een nieuw land ontdekken.
Een mooie tijd in Nieuw-Zeeland
Groetjes,
Els -
10 September 2014 - 16:00
Tante Ria Van De Dommelsche Watermolen:
Dag Tom en Niek, Wat heb ik genoten van jullie reisverslag(en). Geweldig........
Vooral het verslag betreffende LOMBOK Indonesia, Geweldig.....
Van harte wens ik jullie goede voortzetting van jullie reis,,,,,
Een hartelijke groet en goede reis gewenst! Tante Ria van de Dommelsche Watermolen
-
10 September 2014 - 20:12
Marianne:
Daar moest ik echt even voor gaan zitten, wat een lang verhaal en weer heel herkenbaar (op het feesten en surfen na) en onze tocht bijna twee jaar geleden. Leuk om het allemaal door jullie ogen te zien en te herbeleven. Ik wens jullie een goede tijd in NZ waar wij dit jaar ook zijn geweest. Leuk dat jullie weer thuis komen en een dijk van een ervaring rijker. Dat is toch wel heel leuk dat je tegenwoordig dit soort reizen kunt maken. Ik heb er heel lang op moeten wachten, maar geniet er nu wel heel veel van. Fijne laatste weken en een goede terugvlucht. Ik hoop dat jullie weer aan het gewone leven kunnen wennen. Marianne -
11 September 2014 - 15:07
Corrie Hermans:
Hallo Niek en Tom,
Wa n boeiend verslag, en een hele belevenis, er zit ook een groot stuk in van Lieke haar verhalen, maar jullie ervaring is ook super, Nieuw Zeeland zal ook wel heel erg mooi zijn, zeker qua natuur,
geniet er nog van, Niek, je moeder kan niet wachten tot het 10 oktober is, je vader en broers natuurlijk ook, Veel plezier nog in NZ en tot in Nederland,
Veel groetjes uit Eindhoven, Corrie Hermans -
11 September 2014 - 18:55
José Theunissen:
Lieve Niek en Tom,
Ja het laatste land Nieuw Zeeland wat ook nog op de lijst staat gaan jullie vanaf morgen bezoeken.
Bij de familie in Australie hebben jullie een hele warme ontvangst gehad en vooral Gwen en Pete waren een "vader en moeder".
Kortom een hele fijne familie die ondanks de afstand toch dichtbij is.
Jullie verhaal is weer geweldig om te lezen en veel ondernomen in toch zo'n groot land.
Ik ben supertrots want altijd als ik jullie spreek zijn jullie positief en geen vervelende dingen meegemaakt en samen de sfeer goed gehouden.
Ik kijk uit naar de dag 10-10 want dan staan we op Schiphol jullie op te wachten.
Ik tel de dagen nu echt af mag ook wel na zo'n 13 maanden.
Geniet nog van de mooie natuur en tot gauw in ons mooie Nederland.
Liefs José -
12 September 2014 - 22:25
Charlotte:
Hey Tom en Niek,
Toch ook maar een berichtje van ons, ook al hebben we elkaar alweer gesproken (Skype) en gemaild. Het blijft leuk om jullie uitgebreide blog te lezen, vanavond bij de bbq hebben we het hele verhaal nog voorgelezen aan Jan en Aad, zij genieten daar ook enorm van. Wat een geweldig land dat Australie, nu we jullie avonturen lezen krijgen wij ook wel zin om daar een keer heen te gaan .... Jammer dat het zo ver weg is. Nu eerst nog 4 weken met de camper Nieuw Zeeland verkennen en dan hopen we jullie op 10 oktober op Schiphol weer te zien, super!
Liefs, Mark en Charlotte -
14 September 2014 - 22:11
Dianne:
Hoi Tom, Hoi Niek,
Een tijdje geleden al hé, dat ik gereageerd heb. Maar dat ligt vooral niet aan jullie, en al helemaal niet aan jullie fantastische verslagen, want daar heb ik keer op keer weer van genoten.
Het is en blijft vast en zeker voor jullie voor altijd een onuitwisbare koffer vol met geweldige herinneringen; ik ben er zeker van dat dit jullie jaren lang nog zal vervullen met hele fijne gevoelens!
Ik zie er naar uit om je weer terug te zien, echt waar. Maar eerst, geniet maar volop van het laatste "rechte eind". Als jullie weer zin hebben om te reizen, weet dan dat je hier in Frankrijk altijd welkom bent!
Veel liefs...
Dianne -
27 September 2014 - 12:15
Jenny (&Joan):
Hoi Niek en Tom,
wij hebben ook die reis van Sydney naar Cairns gedaan in 1993.
Wij weten hoe geweldig dat was, alhoewel er wel veel verandert zal zijn.
Ook hebben we 1 keer gekampeerd, maar toen mocht je geen eten in je tent hebben vanwege de quoka's(kwokkaas)??? die vernielen nl ook alles als ze eten vinden, op zoek naar meer....
Geniet nog maar van je tijd in Australie, want voor je het weet ben je weer thuis....maar met mooie herrinneringen....groetjes (ook aan Tom) Jenny (& natuurlijk Joan)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
